Wandelnetwerk Noord-Holland

Bosbranden legden een paar jaar geleden grote delen van het Schoorlse duingebied in de as. De natuur heeft zich inmiddels geweldig hersteld in dit heerlijke natuurgebied waar tientallen kilometers wandelpaden zijn uitgezet.

Tekst en foto’s Joop Duijs

Vanaf het 53 meter hoge duin heeft u een geweldig uitzicht over het Noord-Hollandse landschap.

Dat schiet niet op' bromt een pensionado ongeduldig achter me. Bij het bezoekerscentrum Schoorlse Duinen moet namelijk betaald worden om te parkeren. Maar de zon schijnt laag in de ogen en omdat het de

eerste keer is dat ik deze parkeermeter moet 'voeden' is het even zoeken hoe te betalen. Maar mijnheer heeft haast, zijn wandelgroepje zit blijkbaar al achter de koffie en hij heeft nog maar zo kort om te genieten van het leven…

Ook Nordic Walking is populair in Schoorl.

Wandelen over de hoogste en (bijna) breedste duinen Nederland.

Er is berekend dat een wandelaar in Nederland gemiddeld 53,60 per jaar uitgeeft. Dat gemiddelde wordt hier ruim gehaald en misschien is mijnheer daarom zo kortaangebonden. Aan de actieve natuurgenieter wordt in Schoorl namelijk goed verdiend. Niet alleen met parkeergeld – dat overigens weer ten goede komt aan het duingebied - maar ook Bosbrasserie IJgenweis, het restaurant van het bezoekerscentrum, zit vol met opgefriste gezichten.

Wij wachten echter nog even met de koffie en gaan eerst langs een duinbeekje, of duinrel, waar een watergang is gegraven om overtollig regenwater uit de duinen af te voeren. Dat zoete hemelvocht is lichter dan zout water, waardoor het blijft 'drijven' op het zilte grondwater dat vanuit de zee onder de duinen doordringt.

Zo ontstaat een zoetwaterbel dat door het duinzand wordt gefilterd en geschikt gemaakt als drinkwater. Voor de kinderen is hier een leuk waterbouwwerk gemaakt waar gretig gebruik van wordt gemaakt. Ook door de opa's en oma's!

Iets naar rechts zien we de trap waarlangs we straks bij terugkomst afdalen van een 53 meter hoge duintop vanwaar u bij helder weer een indrukwekkend uitzicht hebt over het Noord- Hollandse polderlandschap.

Oma's, mama's, kinderen, iedereen geniet van het mooie bos.

We gaan eerst naar links en wandelen het prachtige duingebied in dat op sommige plaatsen wel vijf kilometer breed is. Het is klimmen en dalen over paden die langs vogelrijke bossen en over golvende duinen gaan. Mensen, wat is het hier mooi! En dan te bedenken dat dit zo’n honderd jaar geleden nog een woeste zandbak was. Uniek zijn de heidevelden, die hier kunnen groeien omdat het zand in de Schoorlse Duinen zeer kalkarm is. Op sommige plekken laat men het zand zelfs weer stuiven, waardoor spontaan zomaar nieuwe duintjes en kuilen ontstaan.

Een paar jaar geleden veroorzaakte een pyromaan, of zelfs meerdere, hier tijdenlang onrust door her en der brandjes te stichten. Honderden hectares gingen in vlammen op. Met de arrestatie van de onverlaten lijkt het gevaar geweken, maar nog altijd is het zaak waakzaam te blijven voor vuur. Men maakt zelfs gebruik van drones om eventuele brandhaarden op tijd te kunnen ontdekken.

Nadat we een paar kilometer over glooiende zandpaden zijn getrokken zien we de eerste geblakerde duinen.

Staatsbosbeheer maakte van de nood een deugd. De vlaktes laat men kaal waardoor er heide kan groeien die wordt kort gehouden door grazers.

Wij slaan af en volgen de steeds luider wordende lokroep van de zee. Achter de laatste duinenrij rolt immers de zee op de kust, maar de paarse pijlen sturen ons weer terug de bossen in. Voor het strand moet u dus gewoon een andere route kiezen.

Onderweg passeren we een bank met het opschrift 'Terwijl de wind de laatste gedachten uit mijn hoofd blaast, stroomt mijn hart vol' . Met deze prachtige woorden van Pim Zwart (1946-2005) als inspiratie gaan we verder en steken een vijftien kilometer lang mountainbike pad over waar gretig gebruik van wordt gemaakt.

Uitzicht op de Noordzee.

Ook hier een door brand aangetast terrein, maar de natuur heeft zich al weer bijna helemaal hersteld. Hoe tegenstrijdig het ook klinkt, de natuur kreeg door de branden namelijk wel weer volop nieuwe kansen. Honderd jaar geleden liet Staatsbosbeheer om het toen nog stuivende zand te bedwingen vooral dennenbomen planten. Die lusten veel water en dat kan veel beter gebruikt worden om bijvoorbeeld de duinvalleien nat te houden. Daarom zijn nu daar waar de branden hebben gewoed, loofbomen, vooral berken, geplant. Die gebruiken veel minder water en het voordeel is dat loofbos ook nog eens veel minder snel brandt.

Stairway to heaven

Ook voor de heidegebieden was de brand bepaald geen ramp. Om de heide te verjongen en vergrassing en verbossing te voorkomen, is gecontroleerde brand zelfs een veelgebruikt middel.

Het spreekwoord 'ieder nadeel heeft zijn voordeel' gaat dus ook hier weer eens helemaal op.

Terug, na een toch flinke wandeling, zien we in de brasserie onze 'vriendelijke' grijsaard weer. In druk gesprek met een charmante, vrouwelijke leeftijdsgenoot. Daarom had de ouwe snoeper zo'n haast!

De route is geweldig bewegwijzerd. Kies uw kleur en afstand en lopen maar!

Fietsen, lekker slenteren, spelen met de (klein)kinderen of een stevige wandeling; alles kan in de Schoorlse Duinen. En het hele jaar door!

We wandelden de paarse route (11,75 km) die begint bij Buitencentrum Schoorlse Duinen, Heereweg 62, Schoorl. Houd er rekening mee dat u moet betalen met muntgeld voor parkeren. U begint bij 24-66-30-77-14-15-16-17-19-9-8-22-23-26-41-27-33-31-32-65-64-24. Horeca bij IJgenweis, honden niet toegestaan i.v.m. grazers.